„Jan Bonar, wielkorządca zamku krakowskiego i kasztelan biecki, w ogrodzie swym przed bramą Mikołajewską dał zborowi krakowskiemu miejsce, na które potym r. 1557, d. 17 sierpnia za naznaczeniem synodowym ks. Grzegorz Pauli z Brzezin przeniózszy się z Chełmna kazania miewał, kędy wielka frekwencja ludzi albo auditorów tak z szlachty, jako i pospolitego człowieka bywała” – pisał w XVII wieku pastor i kronikarz ks. Wojciech Węgierski.

Po bolesnych podziałach w łonie małopolskiego ewangelicyzmu i zwycięstwie kontrreformacji, z perspektywy zmarginalizowanego zboru na wygnaniu w odległej Wielkanocy, Ogród Bonerowski jawił się niemalże jak Ogród Rajski, w którym swobodnie głoszona była Ewangelia rzeszom ludzi różnych stanów, lecz równych w oczach Boga. Ta sielanka nie trwała jednak dłużej niż kilka lat. Wkrótce ujawniła się opozycja antyfeudalna i antytrynitarna, a pierwszy kaznodzieja został ministrem Zboru Mniejszego (ariańskiego).

Podobnie jak po mitycznej pierwotnej jedności, po znajdującym się w XVI wieku za murami miejskimi Ogrodzie Bonerowskim również nie ma dziś śladów. Posiadłość mieściła się na obszarze zwanym do tej pory Wesołą. W XVIII wieku powstał niedaleko Ogród Botaniczny Uniwersytetu Jagiellońskiego, więc nadal można się tam skryć w zaciszu drzew i wsłuchać w Słowo Boże.

Ilustracja: fragment fortyfikacji krakowskich z bramą Mikołajską (XIX w.), akwarela Aleksandra Płonczyńskiego, ©️ Archiwum Państwowe w Krakowie